ساز ناکوک بورس در هفته پرنوسان؛ از جهش تا سقوط شاخص کل

بازار سرمایه در هفته‌ای که گذشت (۲۲ تا ۲۶ شهریور)، بیش از هر زمان دیگری چهره‌ای پرابهام و متناقض به نمایش گذاشت؛ گاهی با جهش‌های ناگهانی سرمایه‌گذاران را امیدوار کرد و گاهی با سقوط‌های سنگین، موجی از اضطراب را به تالار شیشه‌ای تزریق کرد.

به گزارش پیک صنعت جنوب، در این پنج روز، شاخص کل بورس ایران پنج بار رنگ عوض کرد؛ از رشد ۴۶ هزار واحدی یکشنبه تا سقوط ۳۸ هزار واحدی پایان هفته و از دست رفتن کانال ۲.۶ میلیون واحدی.

 شروع محتاطانه

بورس هفته را با رشد تنها یک‌هزار و ۳۰۰ واحدی آغاز کرد؛ حرکتی محدود که بیشتر به آزمایش بازار شباهت داشت تا آغاز یک روند صعودی. خروج پول حقیقی از صندوق‌های بزرگ و حجم پایین معاملات نشان می‌داد سرمایه‌گذاران ترجیح می‌دهند منتظر بمانند تا تصویر روشن‌تری از آینده شکل بگیرد.

جهش غافلگیرکننده

یکشنبه اما ورق برگشت. خبرهایی از تحولات منطقه‌ای، موتور محرک سهام کامودیتی‌محور را روشن کرد و شاخص کل با جهش ۴۶ هزار واحدی صحنه‌ای متفاوت ساخت. صف‌های خرید و هیجان دوباره به تالار برگشت، اما این پرسش اساسی همچنان بی‌پاسخ ماند: آیا این رشد مقطعی است یا آغاز یک مسیر تازه؟

توقف در ایستگاه احتیاط

روز بعد، شاخص صبح تا ۲۰ هزار واحد رشد کرد اما در پایان معاملات همه دستاوردها از بین رفت و بازار با رشد نمادین ۲ واحدی بسته شد. خروج نقدینگی از بیشتر صندوق‌ها ادامه یافت و تنها صندوق‌های مبتنی بر طلا توانستند سرمایه‌گذاران محتاط را جذب کنند.

ضربه طلایی

اونس جهانی طلا با جهشی تاریخی تا حوالی ۳۷۰۰ دلار، توجهات را از بورس ربود. نتیجه در بازار سهام ایران آشکار بود: سقوط بیش از ۴۷ هزار واحدی شاخص کل و هجوم سرمایه‌ها به سمت صندوق‌های طلا. درست مانند آبی که در بحران به سمت مسیر امن جریان پیدا می‌کند، نقدینگی هم از نمادهای بورسی به سمت دارایی‌های طلایی سرازیر شد.

سقوط از مرز روانی

آخرین روز هفته، فشار فروش ادامه یافت و شاخص کل با افت ۳۸ هزار واحدی کانال مهم ۲.۶ میلیون واحدی را ترک کرد. برای بسیاری از فعالان بازار، این سقوط صرفاً افت یک عدد نبود بلکه شکستن یک تکیه‌گاه روانی تلقی شد. خروج گسترده پول حقیقی نشان داد سرمایه‌گذاران تمایلی به ریسک در این محدوده ندارند.

چشم‌انداز پیش‌رو

تحلیل وضعیت هفته نشان می‌دهد که بدون افزایش ارزش معاملات روزانه به بالای ۱۰ همت، نمی‌توان انتظار رشد پایدار داشت. در حالی‌که نسبت قیمت به درآمد بازار همچنان در محدوده پایین (حدود ۵.۵ تا ۵.۷) قرار دارد و نشانه‌ای از ارزندگی سهام است، نااطمینانی‌های اقتصادی و سیاسی مانع از تبدیل این پتانسیل به رونق واقعی شده است.

بازار سهام با معضل نقدشوندگی پایین نیز دست‌وپنجه نرم می‌کند. سرمایه‌گذاران در شرایط بحرانی ترجیح می‌دهند به سمت بازارهای موازی مثل دلار و طلا بروند؛ صندوق‌های طلا اکنون بازدهی جذاب تا ۳۵ درصد پیشنهاد می‌کنند و همین موضوع رقیب جدی بورس شده است. در کنار آن، صندوق‌های درآمد ثابت با سودهای بالا نقدینگی را از بازار سهام دور کرده‌اند.

راهبردهای پیشنهادی

در شرایط کنونی، بازار سرمایه در حال تجربه یک «اصلاح زمانی» است و سطوح حمایتی مهم ۲.۵ میلیون واحدی برای شاخص کل و کف دلاری ۸۰ میلیارد دلاری باید مورد توجه قرار گیرد. راهکار منطقی برای سرمایه‌گذاران تمرکز بر سهام بزرگ و بنیادی، شرکت‌های دارای سود تقسیمی پایدار و کمترین وابستگی به تصمیمات دولتی – به‌ویژه در حوزه انرژی – است. این مسیر می‌تواند در کوتاه‌مدت محافظه‌کارانه اما در بلندمدت مطمئن‌تر باشد.